Ρωμαίος και Ιουλιέτα για δύο

     Το Σάββατο 5 Απριλίου 2014, στις 11.00 το πρωί, τριάντα μαθήτριες και μαθητές της Α΄ Γυμνασίου (και άλλοι τόσοι της Β΄ Γυμνασίου) παρακολουθήσαμε, μαζί με τις καθηγήτριές μας, τη θεατρική παράσταση "Ρωμαίος και Ιουλιέτα για δύο" στο θέατρο "104", στον Κεραμεικό. 

     [Στο τέλος της ανάρτησης μπορείτε να δείτε το σχετικό φυλλάδιο που είχαμε μαζί μας, με πληροφορίες και ιδέες για περαιτέρω σκέψη].

     Η παράσταση μας ενθουσίασε και, τις επόμενες μέρες, είχαμε την ευκαιρία να αξιοποιήσουμε αυτή την εμπειρία μας στο μάθημα της Νεοελληνικής Γλώσσας, στο πλαίσιο της ενότητας "Γνωρίζω το μαγικό κόσμο του θεάτρου και του κινηματογράφου". Εκτός από την πολύ ενδιαφέρουσα συζήτηση που εξελίχθηκε στο μάθημα, εξασκηθήκαμε στη σύνταξη ενός κριτικού κειμένου για κινηματογραφικό έργο ή θεατρική παράσταση και, φυσικά, η παράσταση που παρακολουθήσαμε μαζί κατείχε κυρίαρχη θέση στις κριτικές μας.

Μερικά παραδείγματα από τα κείμενα με τις εντυπώσεις-κριτικές 

των μαθητριών και των μαθητών του Α2 και του Α5:

      Ξεχωριστή, εκπληκτική, συγκινητική και απρόσμενα αστεία είναι μερικές από τις λέξεις που θα μπορούσαν να χαρακτηρίσουν αυτή την παράσταση. Τα λόγια, βέβαια, είναι περιττά για το “Ρωμαίος και Ιουλιέτα για δύο”, αφού το ίδιο το έργο αγάπης μιλάει από μόνο του.

     Οι δύο ηθοποιοί δίνουν τον καλύτερο εαυτό τους επί σκηνής και η ανταπόκριση του κόσμου είναι φανερή. Το κοινό συμμετέχει, γελά, συγκινείται και γνωρίζει μια διαφορετική όψη του θεάτρου. Προσωπικά, το βρήκα ιδιαίτερα ενδιαφέρον, ωστόσο η εμπειρία να παρακολουθήσω παράσταση μόνο με δύο ηθοποιούς, ήταν πρωτόγνωρη.

     Η ύπαρξη μιας τάσης αφαιρετικότητας από το σκηνοθέτη είναι εμφανής. Το μαύρο σκηνικό, σε συνδυασμό με τις ενδυματολογικές επιλογές ίδιου χρώματος, “φωτίζεται” από τις ζωντανές, παραστατικές, συγκλονιστικές και απόλυτα πειστικές ερμηνείες των δύο ηθοποιών, που στο τέλος της παράστασης είναι καταϊδρωμένοι. Επιπλέον, η χημεία τους και η συνεργασία τους είναι αισθητές.

     Ακόμα, ιδιαίτερα ευφυής είναι ο τρόπος με τον οποίο οι δύο ερμηνευτές εναλλάσσονται σε όλους τους ρόλους, βάζοντας απλώς ένα καπέλο ή αξιοποιώντας την μπλούζα τους και ως κουκούλα. Το συγκεκριμένο στοιχείο μού προκάλεσε ευχάριστη έκπληξη. Βέβαια, δεν θα μπορούσε να λείπει και η μουσική, που, στη συγκεκριμένη περίπτωση, είναι κυρίως ζωντανή και τέλεια συγχρονισμένη με κάθε κίνηση των ηθοποιών.

     Ένα έργο κλασικό, δοσμένο με έναν ιδιαίτερο και διαφορετικό τρόπο, με αναφορές στη σύγχρονη εποχή. Παρόλα αυτά, η αληθινή εφηβική αγάπη είναι εκείνη που κυριαρχεί, που κατέχει τον πρωταγωνιστικό ρόλο και κλέβει τις εντυπώσεις.

(Δήμητρα Ροδιά)

     Η ερμηνεία του έργου του William Shakespeare σε αυτή την παράσταση ήταν διαφορετική από τις συνηθισμένες, ξεχωριστή. Μου άρεσε που υπήρχε χαρούμενο κλίμα, ενώ διακωμωδούνταν και παρουσιάζονταν ίσως διαφορετικά κάποια στοιχεία. Και αυτό είναι το μαγικό: παρόλο που όλοι γνωρίζουμε την κατάληξη της ιστορίας, κάνουμε πρώτα ένα διασκεδαστικό ταξίδι.

    Επίσης, ήταν εντυπωσιακή η εναλλαγή των ρόλων. Αν και μόνο δύο ηθοποιοί, με συνοδεία ενός μουσικού ο οποίος έκανε διάφορα αστεία σχόλια κατά τη διάρκεια της παράστασης, κατάφεραν να δώσουν την αίσθηση πολλών διαφορετικών ατόμων, χρησιμοποιώντας μόνο μερικά αξεσουάρ και αλλάζοντας στη σκηνή. Ήταν ωραίο και το ότι υπήρχε αυθορμητισμός και μερικές φορές οι ηθοποιοί απευθύνονταν στο κοινό, πράγμα που μου άρεσε, επειδή μου έδινε τη δυνατότητα να συμμετέχω, έστω ελάχιστα, στο έργο.

    Αυτή την παράσταση ευχαρίστως θα την έβλεπα δεύτερη φορά και θα τη σύστηνα σε άτομα κάθε ηλικίας, αφού είναι αρκετά διασκεδαστική για τα μικρά παιδιά και ενδιαφέρουσα και αστεία για εφήβους και ενήλικες.

(Δανάη Θέου)

   Η παράσταση “Ρωμαίος και Ιουλιέτα για δύο” ήταν μία από τις καλύτερες θεατρικές παραστάσεις που έχω παρακολουθήσει. Κατά τη γνώμη μου, η παράσταση ήταν ξεχωριστή για έναν κυρίως λόγο: πρωταγωνιστούσαν δύο ηθοποιοί, αλλά κατάφερναν να ενσαρκώσουν πάρα πολλούς ρόλους μόνο με μια μικρή αλλαγή των ρούχων πάνω στη σκηνή και του τρόπου έκφρασής τους.

     Επίσης, όλη η παράσταση εξελισσόταν πάνω στη σκηνή, χωρίς να χρειάζεται ούτε για λίγο να πάνε οι δύο ηθοποιοί στα παρασκήνια, που άλλωστε, δεν υπήρχαν. Ένα τρίτο θετικό στοιχείο της παράστασης ήταν το ότι, όπως και στην παράσταση του “Φάουστ”, συνοδευόταν από ζωντανή μουσική και όχι από ηχογραφημένη. Επιπλέον, από άποψη χώρου, το θέατρο αυτό πιστεύω ότι ήταν το κατάλληλο για την παράσταση. Το μόνο αρνητικό ήταν, κατά τη γνώμη μου, το ότι η παράσταση δεν είχε διάλειμμα και ήταν μεγάλη σε διάρκεια.

     Σε γενικές γραμμές, πιστεύω ότι ήταν μια ενδιαφέρουσα και επιτυχημένη προσπάθεια.

(Γιάννης Ηλιόπουλος)

     Παρακολουθήσαμε την παράσταση “Ρωμαίος και Ιουλιέτα για δύο” στον Κεραμεικό, στο “Θέατρο 104”. Ήταν μια συναρπαστική παράσταση, σε όλη τη διάρκεια της οποίας έπαιζαν μόνο δύο ηθοποιοί, που, απ' ό,τι είδαμε, με το ταλέντο, την αντοχή και τις φοβερές ατάκες τους, “μπήκαν στο πετσί” όλων των ρόλων που υποδύθηκαν.

     Το έργο είχε κυρίως σκηνές πάθους, γέλιου, αλλά, φυσικά, και θλίψης, καθώς πρώτα ο ένας και μετά ο άλλος χάνουν τον/την αγαπημένο/η τους στα χέρια τους. Η απόδοση αυτής της σκηνής ήταν εκπληκτική. Πιστεύω πως δεν υπήρχε καμία σκηνή φλυαρίας και όλα είχαν εκτελεστεί όπως θα έπρεπε. Η παράσταση μας έδωσε να καταλάβουμε πως για την αγάπη μπορείς να φτάσεις μέχρι το έσχατο σημείο και πως δεν μπορεί κανείς και τίποτα να χωρίσει δύο ερωτευμένους ανθρώπους. Οι σκηνές πάθους από το Ρωμαίο τις περισσότερες φορές συγκινούσαν το κοινό, ενώ άλλες σκόρπιζαν χαμόγελα!

    Το πιο συναρπαστικό στοιχείο πιστεύω πως ήταν οι στιγμές που οι ηθοποιοί υποδύονταν άλλους χαρακτήρες, όπως ο πατέρας της Ιουλιέτας και, φυσικά, η απίστευτη παραμάνα. Ήταν μια εξαιρετική παράσταση που πρέπει όλοι να δείτε!!!

(Νεφέλη Πάλλα)

    Την παράσταση αυτή την είδα πρόσφατα σε ένα θέατρο στον Κεραμεικό. Είναι μια διασκευή του κλασικού και διάσημου έργου του William Shakespeare “Ρωμαίος και Ιουλιέτα”, μια τραγωδία για τον έρωτα δύο νέων από αντίπαλες οικογένειες, οι οποίοι καταλήγουν σε τραγικό θάνατο.

    Σε αυτή την περίπτωση, όπως μαρτυρά και ο τίτλος “Ρωμαίος και Ιουλιέτα για δύο”, μόνοι τους οι δύο ηθοποιοί, με τη βοήθεια μονάχα ενός μουσικού, καταφέρνουν να προσποιηθούν όλους τους ρόλους του έργου, δηλαδή τα μέλη των δύο οικογενειών. Μάλιστα, το καταφέρνουν αυτό χωρίς να αλλάζουν κοστούμια, βάζοντας απλώς στα γρήγορα μερικά αξεσουάρ και μέικ-απ, ενώ ταυτόχρονα αλλάζουν τη φωνή τους, ακόμα και τον τρόπο που περπατούν. Ο Ρωμαίος υποδύεται τους ρόλους της οικογένειας της Ιουλιέτας και η Ιουλιέτα τα μέλη της οικογένειας του Ρωμαίου. Βέβαια, σε κάποιες σκηνές χρησιμοποιούν και κάποια αντικείμενα για τους υπόλοιπους ρόλους (π.χ. τα πιόνια σκακιού στην αρχή, για να αποδώσουν τη σύγκρουση των δύο οικογενειών).

     Στην παράσταση υπήρχαν σημεία με κωμικά χαρακτηριστικά, αλλά και με στοιχεία της δικής μας εποχής και όχι του συγγραφέα (π.χ. η αναφορά στα angry birds στη σκηνή του κυνηγιού). Γενικότερα, η συγκεκριμένη παράσταση φαίνεται να αποτελεί μία πρόκληση για τους δύο ηθοποιούς και πιστεύω πως στο σύνολό της είναι εντυπωσιακή και ταυτόχρονα λιτή. Πρέπει οπωσδήποτε να την παρακολουθήσετε!

(Βασιλική Ζυγουράκη)

     Η παράσταση ήταν πολύ ωραία. Οι ηθοποιοί ήταν μόνο δύο, αλλά κατάφεραν να ζωντανέψουν όλους τους απαραίτητους για την παράσταση ρόλους με πάρα πολύ απλούς και ευφυείς τρόπους. Η ενδυμασία τους ήταν απλή, μόνο μαύρα ρούχα και χειροποίητα αξεσουάρ, κατάλληλα για την ερμηνεία των ρόλων.

     Η ιστορία είχε ενδιαφέρον γιατί ο Ρωμαίος και η Ιουλιέτα μάς διηγούνται αυτά που πέρασαν ως φαντάσματα, έτσι ελαφραίνουν το μελαγχολικό κλίμα της ιστορίας με το δικό τους τρόπο, χωρίς να γελοιοποιούν το έργο, αλλά διακωμωδώντας το σε ορισμένα μόνο σημεία. Αυτό είναι το στοιχείο που, κατά τη γνώμη μου, κάνει την παράσταση να ξεχωρίζει.

(Μαρία Δαμίγου)

Το συνοδευτικό φυλλάδιο:

Σάββατο 5 Απριλίου 2014/ Θέατρο 104

Ρωμαίος και Ιουλιέτα για δύο

Μια διασκευή του ομώνυμου έργου του William Shakespeare για 2 ηθοποιούς

Το έργο "Ρωμαίος και Ιουλιέτα", ένα από τα πρώτα έργα του William Shakespeare, γραμμένο το 1595, περιγράφει έναν από τους μεγαλύτερους και τους πιο τραγικούς έρωτες όλων των εποχών. Ο Κώστας Γάκης, σε συνεργασία με την Αθηνά Μουστάκα και τον Κωνσταντίνο Μπιμπή, σκηνοθετούν και διασκευάζουν το κλασικό έργο πάνω στη βασική ιδέα ότι οι δύο πρωταγωνιστές του έργου επιστρέφουν ως φαντάσματα στην εποχή μας. Ταξιδεύουν πίσω στο χρόνο και ντύνονται με τους ρόλους όλου του έργου προκειμένου να μας μεταφέρουν τα πάθη και τα παθήματα των δυο ερωτευμένων εφήβων. Υποδύονται μπροστά στα μάτια του κοινού τους χαρακτήρες που έπαιξαν ρόλο στην ιστορία τους σκιαγραφώντας ταυτόχρονα τις σχέσεις που είχαν μαζί τους και εκφράζουν τις ενδόμυχές τους σκέψεις για αυτούς. Η παράσταση είναι σαν μια σπαζοκεφαλιά υποκριτικής για δύο ηθοποιούς που αναλαμβάνουν να αναμετρηθούν με το κείμενο του Σαίξπηρ παίζοντας όλους τους ρόλους του έργου σε ένα τρελό παιχνίδι μεταμορφώσεων, δημιουργώντας ένα θεατρικό παζλ από ποικίλα θεατρικά είδη με βασικό κριτήριο να δοθεί στο ακέραιο η ουσία και η συγκίνηση του έργου που μιλάει για τον πιο βαθύ, τον πιο αθώο, τον πιο παράλογο, τον πιο ακραίο έρωτα όλων των εποχών.


(Πηγή: http://www.104.gr/ρωμαίος-και-ιουλιέτα-για-2/)

...Και η υπόθεση του έργου του Skakespeare...

Το έργο ξεκινά µε έναν καβγά στους δρόµους της Βερόνα ανάµεσα σε Καπουλέτους και Μοντέγους. Ο Ρωµαίος είναι ερωτευμένος µε τη Ροζαλίνα και µετά από προτροπή των φίλων του, Μπενβόλιο και Μερκούτιο, δέχεται να πάει µεταµφιεσµένος στο χορό που δίνει ο Καπουλέτος το βράδυ για να τη δει. Εκεί όµως συναντάει την Ιουλιέτα. Οι δύο νέοι ερωτεύονται αµέσως, αλλά ανακαλύπτουν ότι ανήκουν σε αντίπαλες οικογένειες. Στο χορό ο Τυβάλδος, ξάδελφος της Ιουλιέτας, αναγνωρίζει τον Ρωµαίο και θεωρεί την παρουσία του µεγάλη προσβολή. Το ίδιο βράδυ, οι δύο νέοι ανταλλάσσουν όρκους αιώνιας αγάπης στον κήπο κάτω από το παράθυρο της Ιουλιέτας. Την επόμενη µέρα, παντρεύονται κρυφά στο κελί του πατέρα Λαυρέντιου. Ο Τυβάλδος το απόγευµα προκαλεί τον Ρωµαίο στους δρόµους, αλλά αυτός αρνείται να εµπλακεί στη µονοµαχία. Πάνω στον καβγά όµως ο Τυβάλδος σκοτώνει τον Μερκούτιο και ο Ρωµαίος, για να εκδικηθεί, τον Τυβάλδο. Ο Ηγεµόνας της Βερόνα αποφασίζει να εξορίσει τον Ρωµαίο από τη Βερόνα. Ο Πατήρ Λαυρέντιος συµβουλεύει τον Ρωµαίο να καταφύγει στη γειτονική πόλη Μάντουα περιµένοντας νέα του µέχρι να µπορέσουν να ανακοινώσουν τον γάµο του µε την Ιουλιέτα. Ο Ρωµαίος συµφωνεί και, πριν φύγει, περνάει τη νύχτα µε την Ιουλιέτα στο δωµάτιό της. Οι γονείς της Ιουλιέτας νοµίζουν ότι η θλίψη της για την εξορία του Ρωµαίου οφείλεται στο χαµό του ξάδελφού της και αποφασίζουν να την παντρέψουν το συντοµότερο με τον Πάρη. Η Ιουλιέτα αρνείται και ο πατέρας της εξοργισµένος την απειλεί. Την επόμενη μέρα η Ιουλιέτα ζητάει βοήθεια από τον Πατέρα Λαυρέντιο, ο οποίος καταστρώνει ένα σχέδιο σύµφωνα µε το οποίο η Ιουλιέτα θα πρέπει την παραµονή του γάµου της µε τον Πάρη να πάρει ένα φάρµακο το οποίο θα την κάνει να φαίνεται νεκρή. Ο Ρωµαίος θα έρθει να την πάρει από τον τάφο της για να ζήσουν στη Μάντουα. Η Ιουλιέτα δέχεται το σχέδιο και στον πατέρα της προσποιείται µετάνοια. Αυτός οργανώνει τον γάµο και, στο µεταξύ, ο Πατέρας Λαυρέντιος γράφει στον Ρωµαίο για το σχέδιο. Το γράµµα όµως δεν φτάνει ποτέ στη Μάντουα. Ο υπηρέτης του Ρωµαίου φτάνει στη Μάντουα και, µη γνωρίζοντας το σχέδιο, τον ενηµερώνει για το θάνατο της Ιουλιέτας και την ταφή της στο νεκροταφείο. Στο άκουσµα των τραγικών νέων ο Ρωµαίος αγοράζει ένα δηλητήριο και επιστρέφει στη Βερόνα, στον τάφο της Ιουλιέτας, όπου συναντάει τον Πάρη. Σε µονοµαχία ο Ρωµαίος σκοτώνει τον Πάρη. Μετά παίρνει το δηλητήριο και πεθαίνει. Η Ιουλιέτα ξυπνάει και βλέποντας το νεκρό σώµα του Ρωµαίου µαχαιρώνεται. Ειδοποιηµένοι από τους υπηρέτες φτάνουν φρουροί, ο Ηγεµόνας, οι Καπουλέτοι, ο Μοντέγος, ο Πατέρας Λαυρέντιος και ο Μπενβόλιο. Οι δύο τελευταίοι εξηγούν τα γεγονότα που οδήγησαν τους δύο νέους στο θάνατο και το έργο τελειώνει µε τη συµφιλίωση των αρχηγών των δύο οικογενειών.

Μετά την παράσταση:

Ας σκεφτούμε...

1. Από όσα ακούσατε στην παράσταση υπάρχει κάποιο απόσπασμα/κάποια φράση που σας έμεινε στο μυαλό; Ποιο απόσπασμα/ ποια φράση και γιατί νομίζετε ότι το /τη θυμάστε;

2. Μπορείτε να συμπυκνώσετε σε πέντε λέξεις το νόημα της παράστασης (όπως την καταλάβατε εσείς);

3. Χαρακτηρίστε με μία λέξη την παράσταση.